BİR HAYAT BİN BİR ANI

ANI 57

26 Ağustos 2016

Hakuna Matata

Daha ülkeye girdiğim ilk saatte kazıklanmıştım.

Tanzanyada kaldığım üç haftada diğer gezginlerin durumunun benden beter olduğunu gördüm.

Son günüm Tanzanyada  Zambia sınırınında bir kasabadayım.

Gece saat on gibi indim otobüsten yine etrafım sarıldı.

Hakuna Matata !

Yok ben onu biliyorum.

Garajdan çıkına kadar sürü arkamda ,Hakuna Matata.

Rehber kitaptan kalacağım oteli belirlemiştim garajın kapısından çıkıp yolu yolu karşıya geçince hemen oArda.

Ama arkamdaki sürü illa  taksiyle götürelim uzak diyor.

Otelin ışıklarını gösteriyorum bak orası yürüyebilirim,yok çantanı taşıyalım..

Bir tanesi bu kargaşada ertesi gün sınıra giden otobüsün bileti satmaya çalışıyor.

Yok ya otobüste mi varmış sınıra, ne zamandan beri.

Güldüğüme gülüyorlar anladılar yol yordam bildiğimi ama alışkanlık işte,hala takipteler .

Hakuna Matata da  benden size diyip otele girdim.

Açım çok.

Çantamı resepsiyona bırakıp odaya bile bakmadan lokanta sordum.

Resepsıyondaki tarif etti, bir  tek şansım varmış,pizzacı. Saat on birde kapanıyormuş.

Koşa koşa adrese gittim açık ama servis bitmiş.

Evet nezih bir pizzacı ama pizzacı ne de olsa.

Kadın tuturdu paket yaparız götürebilirsin ama burda yiyemezsin,kapatıyoruz.

Şaka gibi sınırda dandik bir kasabadayız, ne ketumluk böyle.

Aldım paketi yine koşa koşa otele.

Pizzacıdan başka açık yer yoktu,hatta tam karşıdaki garajın ışıkları bile sönmüş.

Oteldekiler yine ilk kez bir Türk görüyoruz seyahat eden diye şaşırıyorlar.