ANI 76
14 Eylül 2016
Cape Towndan kıyı şeridini
kullanarak tıngır mıngır Joborge gittim.
Etopyadan başlayıp Kenya,
Tanzanya, Uganda, Ruanda, Brundi, Malawi, Leshoto, Swaziland, Zambia Namibya seyhatim dört ay sürdü.
Üç günden fazla kalmam dediğim
joborge dört kez giriş çokış yaptım ve
on gün kaldım.
Kontrolcü karekretimin
törpülendi.
Uzun süre yol yapınca kontrol
edemediğim şeyleri kabullendim ,hoşumada gitti hayatı koyuvermek.
Mısır hava yollarıyla kahire
aktarmalı gelmiştim yine aynı yoldan geri döndüm.
Zambiada hostelin lobisinde
diğerleriyle laflarken gözümüz Tv haberlerine denk geldi.
Mısırdaki gösterilerin haberiyle
hepimiz Tv nin karşıaında sus kesildik.
Tadımız kaçtı haberle
,erkenden odalarımıza çekildik.
Gezinin tam ortasındaydım.
Memeleketten bir çok mesaj almış
dikkatli ol uyarıları almıştım.
İki ay sonra mısır üzerinden
dönüyordum.
Daha kötüsü Japonya depreminin
olduğu gün aynı saatlerde Mısır uçağındaydık.
Uçak korkum var .
Bir ara dalmışım kendi çığlığımla
uyandım sağım solum bana bakıyor. Panik atağa benzer bir durum.
Tribulansa girmişiz pilot sakin anonsu yapıyor.
Hostesle kafa kafayayız .Biri su
getirdi nabzım ve korkum Kahireye varana
dek devam etti.
Evet uçak korkum var ama ilk kez
atak geçiriyorum.
Japonya depreminden haberimiz yok
heniz Kahire hava alanına gelince öğrendik felaketin büyüklüğünü..
Sanki korkum oradaki felakette
yaşanan korkuyla karıştı ve ortaya bu atak
çıktı.
Kahire hava alanında hiç iç uçuş yoktu sadece uluslar arası uçuşlar
var ekranlarda.
Dört ay önce kalabalıktan yaşadığımız izdiham sessiz bir
karanlığa bürünmüş.
Kadınlar tuvaletindeki kadın benim peşimde tuvaleti kullandım kadın kapıda
beni bekliyor elinde tuvalet kağıdı.sevimsiz bir sırıtış suratında,lavaboya
gittim kadın peşimde ,sıvı sabunu
gösteriyor bana.
Hayırdır dedim bahşiş dedi elini
uzattı sıktım elini.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder