ANI 109
17 Ekim 2016
Meksikositiden otobüsle her eyalette bir kentte konaklayarak Cancuna doğru gidiyorum.
Meksikali biriyle evli olan kuzenim Ciapası es geç tehlikelidir dedi ama Zapatistaların çıktığı kenti atlamak istemedim.
Yari yolda otobüs durdu ,araçta sorun yok ,kimse neden durduğumuzu ne kadar kalacağımızı açıklamıyor.Yollarda aydınlatma yok zifri karanlık.
Otobüste iki danimarkalı yirmili yaşlarda kız kardeş var.
Yarım saat kadar otobüste bekledik sonra kapıları açtılar yolcular ihtiyaç gidermek için yol kenarında başlayan uçsuz bucaksız ormanda kayboldu.
Danimarkalılarla ,iki ingilizce bilen meksikalı öğrenci yol kenarına oturup yıldızların aydınlattığı serin gecede neden durmuş olabileceğimizi konuşuyoruz.
Meksikalılar şimdi gideriz bir şey yok diyorlar.
Tahminim ( O zamanlar cep telofonu çok yaygın değildi) araçlar ilerideki yolun güvenli olduğunu haber aldıkca ilerliyoruz.
Karşıdan gelen kamyon şoförü bir şeyler söyledi bizim şoföre bizde yola devam ettik.
Çiapasa kadar iki kez daha böyle bekledik yollarda.
Genel şeçimler nedeniyle sık sık mitinglere rastlıyoruz.
Tuxtla Çiapas’ın başkenti. Yerlilerin giysiden lastik sapana kadar satışa sundukları turistık ürünleri burada daha ucuza bulmak mümkün.
Bir lokantada yemeğimi ısmarlarken İstiklal marşını duydum algı yanılması dedim ama çalmaya devam ediyordu sesin yönünü takip ederek televizyonu buldum. Galatasaray oyuncuları ve İstiklal Marşı, türkçe birşeyler duymak ne hoş.
Galatasaray birinci ,yada ikinci olmuş.
Televizyonun önüne yürüdüm insanlar delirmişim gibi bakıyorlar,benim memleker benim memleket diyorum .
İnanmadılar galiba. TV nin önünde İstiklal Marşına ayakta mırıldanan bu kadına.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder