BİR HAYAT BİN BİR ANI

ANI 130

8 Kasım 2016

La Paz da üç gün geçirdikten sonra Peruya otobüsle geçmeye karar verdik.

Yeşil pasaportlarımızla vizesiz geçmemiz gerekiyordu.

Otobüste hepimiz gezginiz. Boliwyadan aynı otobüsle çıktık Peru sınırına  rahat ulaştık.

Sıra bize geldiğinde uzattık pasaportlarımızı . Bir buçuk ay önce vizesiz giriş var diye okumuştuk dış işlerinin sayfasında ama  görevli geri dönüp  Bolivyadan vize almalısınız dedi.

Israrlıyım.Israrlıyımda otobüstekilerin hepsi işlemlerini tamamlamış yerlerine oturmuş bizi bekliyor.

Bunun stresiyle baş etmek bir yana görevli bizi bir üst yetkili kadının odasına aldı.

Kadın bizi ikna etmeye çalışıyor biz onu.

Otobüstekiler yerlerinde oturmasa bu kadar stress olmayacağım ama insanların beni bekliyor olması gerdikce ,geriyor beni.

Kadın çok nazik  hem festival ,hem pazar olması nedeniyle en yetkiliye ulaşamıyor bir türlü.

Arada bir  umutla " lütfen dönüp vize alıverin,ücretsiz,aynı gün alırsınız tekrar geliverirsiniz" diyor.

Bende dönersem geri gelmem ve durumu  rapor ederim diyorum.

Yaklaşık kırk beş dakika kadınla cebelleştikten sonra  ,pasaportlarımıza bir aylık vizeyi vurdu kadıncağız ama  sorumluluğu ben aldım diyede endişeli.

Otobüse geri döndük utançla.

Bir alkış koptu gezgin arkadaşlardan insan bu kadar utandırılmazki kardeşim biraz anlayış.

Sağda soldakilere  çekimser içe kaçık sesimle bizim hatamız değidi demeye çalıştım .

Önemli değil dediler ,bende birini bir saat beklesem bende sinirlenirdim ama gerçekten de bizim hatamız değildi.

Peruyla yeşil pasaport vize muafiyeti bir ara kaldırılmış işte biz o araya denk gelmişiz.

Bunu sonradan öğrenecek ve kadına bu kadar yüklendiğimiz için ayrıca utanacaktık.