BİR HAYAT BİN BİR ANI

ANI 129

7 Kasım 2016

La Pazdayız. Dünyanın en yüksek başkenti. Bizzat gördük ,öyleydi.

Seyahatin süprizleriyle doluyuz.

Beklemiyorduk Paçça Mamma festivalini.

Çok keyifli her kes sokaklarda, köylüler ellerinde çalı çırpıyla ,kentliler renkli sıvı dolu balonlarla karşılıyor yazı,toprağın verimini,önceden önceden teşekkür ediyorlar.Hatta içeceklerinin ilk damlasını toprağa akıtıyorlar.

Ahali çakır keyif kadın, erkek eşit Bolivyalıları çok sevdik.

 Hem yabancıyız hem yerli,kimse bizi rahatsız etmiyor.

Biz de renkli sıvı torbalarından kaçmıyoruz.

 Çoluk çocuk ellerindeki  sıvılı balonları  atıyorlar üst baş sırılsıklam ve rengarenk. bir ara birinin elindeki balonu alıp arkadaşına attık  tutturduk ta.

Böyle perişan otele döndüğümüzde otel sahibi titiz kadın dikkat edin odayı berbat etmeyin diye uyardı.

Giysilerimizi çıkarıp öylece çöpe attık, temizlenmesi mümkün değildi.

Otelci kadına (çok sevimsiz olduğu için böyle çağırıyoruz onu) kaç gün sürecek festival dedik bir ay demez mi.

Hımm bu curcuna bir kaç gün çekilir ama bir ay ,zo.

Demek ki Peruda devam edecek bu iş. Ama haftaya resmi tatiller bitecekmiş,bir kaç gündür banka sorunu yaşıyoruz.

Bir şey sormuşsak yardımcı oluyorlar ama danslarına katılmamız konusunda ısrarlılar.

Hiç itiraz etmiyoruz tek şartları var fotoğraf çekmeyeceksin. Çekmiyoruz.

Bir noktaya kadar çekmiyoruz ama, günlerdir kimsenin dansa davetini geri çevirmedik.

Bir ara işte bu cesaretle arkadaşım sen katıl onlara ben biraz görüntü alacağım dedi.

Dedim dikkat et  sevmiyorlar kafesteki maymun gibi görüntülenmeyi.

Bende nefret ederim habersiz fotoğrafımın çekilmesinden .

Çekmem bu yüzden başkalarının fotoğraflarını da.

Arkadaş video çekimine başlamıştıki beniml danseden gruptaki bir kadın sinirle  el kol hareketleriyle engel oldu arkadaşıma.

O pür neşeden pür öfkeye öyle bir geçiş yaptıki bir daha  denemedik.

Özür dilesekde grup bize arkasını dönüverdi.

Olsun bizde başkalarına takılırız.