BİR HAYAT BİN BİR ANI

ANI 69

7 Eylül 2016

Güney Afrikadan Namibyaya giderken sınır kent Uphingtondayım.

Dün yazmıştım korkulu birkaç saatten sonra Tomasla  Margretin evindeyim.

Bahcedeyiz  hemen önümüzde orange nehrinin bir kolu akıyor.

Meseleyi kavradım.

Tomasla Margret evli üç çocuğuı üniveriteyi bitirip başka kentlere gitmişler.

Diğer iki kadın Margretein kardeşleri, adamlarda kocaları. Genç cift Margretin yeni evli yeğeni ve kocası.

Ev kocaman olunca boşalan odaları kiraya vermeye başlamışlar.

Yarın benim kaldığım oda ayırtılmış.

AİDİS hastanesini ziyaret edecek üç rahibe gelecekmiş.

Evin mimarisi ve eşyalar hem kaliteli hem çok zevkli.

Sevdim Margreti kederli ,samimi,güvenilir bir kadın.Emekli öğretmen.

Saat nerdeyse on iki Tomas hadi kumarhaneye gidelim diyor her kese ama oralı olan yok.

Sonunda sen gelirmisin Tülin dedi yok dedim ben yatacağım.

Sanıyorum Tomas  kumar bağımlısı.

Saat ona kadar uyumuşum çim biçme makinasının sesiyle uyandım.

Uphingtona ayak bastığımdan beri zenci görmedim hayırdır burası G.Afrika değilmi.

Tomasla Margretin evinde süprizler bitmiyor.

Margret en az yüz metrekarelik  L salonun nehire bakan kısmını yemek odası gibi yapmış kpnaklayanlar burada kahvaltı ediyormuş. Aslında sadece kahvaltı var dün akşam ben galiba emrivaki yemeğe katıldım.

Açık büfe kahvaltı , çırpılmış yumurta, süt, çay, kahve meyve, mıısr gevreği offf.

Bakalım hesap ne gelecek.

Dünki gerilimden sonra  pamuk gibiyim hesap ne gelirse gelsin hakkını vermek lazım diyerek uzun uzun kahvaltı yaptım artık midemde yer kadmadı.

Nihayet bir zenci çimleri biçiyor diğeri Margrete yardım ediyor.

Margret istersen bir gün daha kalabilirsin rahibeler yarın gelecek dedi.

Zaten her kesi kabul etmiyorlarmış.

Demekki neymiİİş iç sesim beni yanıltmazmış .

Tomas ortalıkta elinde birayla dolaşıyor henüz öğlen olmamış.