BİR HAYAT BİN BİR ANI

ANI  117

25  Ekim 2016

Kendi hapishanesini inşa etmenin nasıl bir duygu olduğunu hissetmeye çalışarak  aramızda  tartışarak iki arkadaş Patoganyaya vede ettik.

Tekrar Boınes Airesteyiz,bildiğimiz adresteyiz.

 Akşama kadar kenti turladık akşam otobüsle İguazchu şelalesine,dünyanın en büyük şelalesine yola çıktık.

Şelalenin Brezilyaya, Paraguay ve Arjantine kıyısı var en geniş kıyısı Arjantin sınırları içinde.

İlk gün  Paraguaya gidelim dedik,yerel halkın  kullandığı otobüslerle yola çıktık. Brezilya sınırından geçeceğimizi bilmiyorduk neyse kendimizi topladık  .
Brezilya sınırından  transit damgası vurdular ama dönerken nasıl olduysa Brezilya sınırından geçmedik.
Pasaportlarımızda Brazilya girişi var ama çıkışı yok.
Bir kaç gün bir yasal problem olur mu diye bekledik ama  bir şey çıkmadı.

Üstelik Paraguay sınırında illa para isteriz diye tutturdular,yeşil pasaportumuzu da anlamadılar.
Neyse geri dönüyoruz o zaman deyince peki geçin ama pasaportu damgalamıyoruz dediler.
Gülerek  giriş kapısını gösterdiler du bakalım nolcek diye bizde kapıdan içeri giriverdik.
Zaten niyetimiz  sadece sınır komşu kentini görmekti.
Gördük ve sevimsizliğinden ,pisliğinden,kargaşasından çok etkilendik.

Akşam Hostelimize Arjantine geri döndük. Dönüşte sınır polisi pasaportlarımıza bakıp hiç girmemişsiniz dedi gülerek pasaportlarımızı geri verdi. İçerde başımıza bir şey gelipte polislik olsaydık nasıl girdiniz içeri diye bize kaçak işlem yaparlarmıy dı diyerekten bir kaç gün  olayın adrenaliyle enerjimiz yükseldi.

He heee iki emekli öğretmen bayağı bir yasa dışı işler yapıyorduk. çok keyiflendik çoookk

Hem Brezilya çıkışımız yok pasaportlarımızda hemde Paraguay giriş çıkışı yok

 Daha dün  buzullardaydık bu gün  hava kırk derece bedenimiz huzursuz bir parça.